Dit bericht is 4591 keer gelezen

STOLWIJK – Journaliste Loes Ambrosius schrijft een serie portretten van multiculturele vrouwen die onze samenleving een gezicht geven. Ditmaal het indrukwekkende verhaal van de uit Syrië afkomstige Eman Alweso. Ook bij RTV Krimpenerwaard is zij een aantal malen te gast geweest in de zaterdagmiddaguitzending. Een voorbeeld van integratie!

Ze is pas eenentwintig, Iman Alweso. ‘Maar zo voel ik me niet. Het is alsof ik al heel lang leef. Mijn jeugd was in één ogenblik verdwenen toen de oorlog in Syrië uitbrak. De tegenstelling tussen die twee leefwerelden kan niet groter zijn. Mijn jeugd was licht en blij, het leek altijd lente. Met zeven broers en zusjes woonde ons gezin in een prachtig vrijstaand huis in de stad.”

Vulkaanuitbarsting
“Toen ik klein was droomde ik ervan groot te zijn, maar sinds het moment dat ik daadwerkelijk groot werd, het moment dat de oorlog uitbrak, verlang ik ernaar weer zo klein en zorgeloos te zijn als toen. Vanaf mijn veertiende werd mijn bewustzijn razendsnel groter en groter, als na een vulkaanuitbarsting, die de mensen in één klap hun menselijkheid ontneemt. Het beeld verschoof van fleurig naar zwart-wit, overal was rook, mensen liepen verdwaasd door de straten, niemand durfde nog naar binnen. Er heerste veel angst, en ook gelatenheid.”

Studeren
“Na de verwoesting van onze stad kwamen we in een dorp op het platteland terecht, en een jaar later verhuisde mijn familie naar Turkije. Ik begon daar aan een studie fysiotherapie en werkte als vrijwilliger bij het Rode Kruis, waar ik activiteiten organiseerde voor kinderen. In mijn vrije tijd hield ik me bezig met het onderzoeken van allerlei onderwerpen, waarover ik dan een presentatie hield voor leerlingen van een school. Bijvoorbeeld over een volk dat in drijvende steden op het water woont en leeft van de visvangst; minutenlang kunnen die vissers onder water blijven.”

Toekomstdromen
Iman wil niet stilzitten. “Ik laat geen moment onbenut, altijd ben ik ergens mee bezig. Dat is mijn natuur. Ik zie nu kinderen die nergens toe gemotiveerd zijn, ze gamen, hangen voor de tv en hebben geen interesses. Zo ben ik zelf nooit geweest. Op mijn dertiende kreeg ik een ooginfectie; ik was bang het licht in mijn ogen te verliezen. Toen ik me realiseerde dat mensen echt blind worden als er geen deskundige hulp is, nam ik een besluit. Ik stelde me ten doel om oogarts te worden en een kliniek te openen waar mensen terecht kunnen voor gratis oogheelkundige hulp.”

Oogheelkundige kliniek
Iman heeft op grote vellen papier haar leven en toekomst in kaart gebracht. Ze heeft het allemaal uitgedacht en opgetekend. Waar sta je nu en waar wil je terechtkomen, hoe kom je daar en welke wegen moet je daarvoor gaan? “Om mijn droom waar te maken heb ik nog enkele stappen voor de boeg. Om ook de financiering voor een oogarts rond te krijgen, zal ik nog zes jaar moeten werken.” Naast een baan als optometrist waarin ze dit jaar hoopt af te studeren, zoekt ze een stageplek op de afdeling oogheelkundige van een ziekenhuis om de opleiding tot technisch oogheelkundig assistent te mogen volgen.

Toekomst
“We leefden in een heel rijk land, waar de bevolking niet van profiteerde. De geweldsuitbarsting in mijn land zie ik als een explosie van verlangen naar vrijheid. Isis heeft daarmee niks te maken en met het geloof al helemaal niet; wij zijn net als iedereen heel erg bang voor terrorisme. We horen ook verhalen uit Syrië over vrouwenonderdrukking, een meisje van zestien dat is verkracht en daarom is gedood. Verbijsterend! Het duurt misschien nog tientallen jaren voor er verandering komt. Maar ik doe liever geen voorspelling. Je kunt verwachtingen hebben, maar ik heb geleerd dat alles in een oogwenk kan veranderen.” Ook ten goede? “Ja, ik heb vertrouwen in de positieve kracht van mensen; daarop kunnen we een gelukkige en verantwoordelijke gemeenschap bouwen.”

Syrië in perspectief
Iman is bezig met de voorbereiding van een nieuwszender, die ze in samenwerking met Syrische en Nederlandse vrijwilligers in de lucht wil brengen: Light on Syria. Iman: “Aleppo en Damascus zijn steden die, met een geschiedenis van 12000 jaar, aan de wieg staan van de beschaving van de mensheid. Gevluchte Syriërs hebben behoefte aan informatie, maar ik wil ook graag Nederlanders informeren over de cultuur en achtergronden van Syrië, naast het dagelijkse nieuws. Hiervoor ben ik op zoek naar medewerkers die helpen met de website, vertaling en correctie van het Nederlands en het maken van interviews.” 

Boeket voor Vrijheid
Aan het evenement Een boeket voor Vrijheid, waarbij Schoonhoven 75 jaar vrede herdenkt en de vrijheid viert, wil Iman graag haar steentje bijdragen. Zo biedt ze aan om voor middelbare scholieren een lezing te houden over haar lotgevallen. “Maar daarbij vind ik één ding heel belangrijk,” benadrukt ze, “ik wil geen nare beelden in hun hoofd prenten. Daarvoor moeten we ze behoeden.” Later stuurt ze een berichtje: Zal ik ook een clown regelen voor het evenement?”

De Syrische Iman Alweso kwam in 2017 met haar ouders en acht broers en zusjes naar Nederland. Ze was toen achttien. Twee jaar later geeft ze Engelse les aan Nederlandse kinderen, zet zich in voor het Rode Kruis en vertegenwoordigt ze Nederland in een internationaal studentenoverleg.

Dit bericht is 4591 keer gelezen