Dit bericht is 1472 keer gelezen

De onschuld van het boerenland, de polder, onze Krimpenerwaard, is definitief op de politieke mestvaalt beland. Anders kan ik het niet omschrijven wanneer ik naar de foto kijk van de vernielde  grafmonumenten op de meer dan anderhalve eeuw oude Joodse begraafplaats in Lekkerkerk. Een statement maken door het onteren van graven van mensen die rond 1880 zijn overleden, hoe haal je het in Godsnaam in je hoofd. Dan heb je geen argumenten, dan ben je laf, een morele Neanderthaler. Blinde haat, anders is het waarschijnlijk niet. Ik schrijf bewust “waarschijnlijk,” omdat ik de mogelijkheid nog  open wil houden dat onnadenkende pubers zich hebben vergaloppeerd, maar ik vrees het ergste. Zelfs de nazi’s lieten in de oorlog de plek ongemoeid.  

Ooit was ik in concentratiekamp Mauthausen. Het was geen doelgerichte reis. Ik was vlakbij de plaats aan het werk en besloot er in een weekend heen te gaan. Ik beklom de steile ‘Todestreppe’ in de steengroeve met 186 treden, waar talloze gevangenen naar beneden stortten door uitputting, of uit wanhoop de dood als enige uitweg zagen en de diepte in sprongen. Ondanks de gruwelijkheden die hier hebben plaatsgevonden moet het nog een zwakke afspiegeling van Auschwitz geweest zijn, voor zover je het op die manier kan formuleren. Het is vreemd, ’40-’45 zit in me, ik kan het niet uitleggen, de oorlog is latent in me aanwezig terwijl ik in 1947 ben geboren. Ik heb wel een theorie, maar die houd ik voor mezelf. Lang ben ik van plan geweest om ook Auschwitz te bezoeken, maar ik vond altijd wel weer een reden om het uit te stellen, waarschijnlijk omdat ik instinctief wist dat ik het niet aan zou kunnen.

Bijna tachtig jaar dachten we – of maakten onszelf wijs, dat kan ook- dat zoiets nooit meer voor zou komen, dat was ondenkbaar, daar zouden we met z’n allen voor gaan liggen. Maar het blijkt een illusie. De herdenkingen op 4 mei zijn voor een deel een schaamlap voor een collectief schuldgevoel bij de Nederlanders tegenover hun Joodse medeburgers. Ja ik weet het; het is nogal kort door de bocht, maar in percentages uitgedrukt, werden in geen enkel Europees land zoveel Joden verraden als in Nederland en in Duitse vernietigingskampen vermoord. F7,50 ,  €3,35  per Jood was het ‘kopgeld.’ “Nooit meer” is achteraf een holle frase, een gebroken belofte die moeiteloos wordt ingewisseld voor andere slogans. De mensheid is hardleers.

De verkiezingen liggen achter ons. Ik heb de ‘kletstafelprogramma’s op tv niet gevolgd. Mijn politieke engagement is nogal gedaald. Het zal ongetwijfeld met de leeftijd te maken hebben. Ik vind het zo wel prettig. De betrekkelijkheid der dingen wordt bij het klimmen der jaren steeds duidelijker. Niettemin heb ik de uitslagen glimlachend tot me genomen. Niet vanwege het verlies of de winst van wie dan ook- nou ja, een beetje dan- maar omdat alle duurbetaalde instituten en peilingbureaus werden verslagen door  een zichzelf helderziend noemende dame met een glazen bol. Ik heb haar bezig gezien met dat ding en moest er om lachen. Achteraf bezien is het misschien toch een idee om bij het opstellen van een regeerakkoord niet alleen de berekeningen van het CPB mee te nemen in de besluiten, maar de kwatrijnen van Nostradamus ook eens door te bladeren.

Dit bericht is 1472 keer gelezen