Dit bericht is 4000 keer gelezen

AMMERSTOL – Zaadbalkanker is vaak een beladen onderwerp. Patrick Rietveld (38) is jarenlang een proces van ziekte en herstel doorgegaan. Om deze vorm van kanker uit de taboesfeer te halen, heeft hij de gedichtenbundel ‘De Ballenjongen’ uitgebracht.  

Het eerste exemplaar van ‘De Ballenjongen’ is door Patrick uitgereikt aan  verpleegkundig specialiste Martine Folsche. Jarenlang heeft zij hem begeleidt in het Erasmus MC in Rotterdam  Sprakeloos nam ze de bundel in ontvangst. “Zij geeft licht in de duisternis van de zaadbalkanker”, licht de dichter toe. “Ze is altijd zo meegaand geweest, alsof ze het zelf heeft meegemaakt.”

Strijd
De ziekte is bij Patrick in december 2014 vastgesteld. Daarna volgde een jarenlange strijd om de ziekte te overwinnen. Drie jaar geleden was het laatste bezoek aan de afdeling oncologie. Vanaf dat moment is het een jaarlijkse controle. Zijn vaste aanspreekpunt Martine is hier niet meer bij betrokken. Zij is afgelopen zomer van baan veranderd en geeft nu les aan de Hogeschool.

Taboe
Zaadbalkanker is voor mannen vaak een moeilijk onderwerp om over te praten. Het is de meest voorkomende vorm van kanker in de leeftijd van 15 tot 35 jaar. Patrick heeft dit taboe als geen ander ervaren. Tijdens zijn ziekte- en herstelperiode schreef hij daarom daarover twaalf gedichten. Na zijn laatste ziekenhuisbezoek besloot hij dit aan te vullen tot een bundel van vijftig gedichten. Het schrijven is hem niet vreemd, Eerder verschenen van zijn hand de roman ‘Hoogtepunt’ en verhalenbundel ‘Passie aan de IJssel’. Later dit jaar verschijnt de roman ‘Tango van Levenslust’.

De opbrengst van de gedichtenbundel is bestemd voor de Stichting Zaadbalkanker. Het boek is te bestellen via deze link.  Een van de gedichten is ‘Gevallen Boom’. Een duidelijk beeld van vallen, opstaan en weer toe bloei komen.

Gevallen boom

Ik voelde mij tijdelijk een gevallen boom,
van zijn bladeren en zekerheid beroofd.
Ik hield de tegenwind niet meer in toom,
was van mijn kruin tot aan tenen verdoofd.

Leefde in een roes voor onbepaalde tijd,
en viel na een hele hevige storm ter aarde.
Toch nam ik van mijn wortels geen afscheid,
zo behield ik mijn werkelijke innerlijke waarde.

Ik kwam juist voorzichtig opnieuw omhoog,
door middel van gegeven liefde om mij heen.
Die hielden steeds een motiverend betoog,
zo voelde ik me ook zelden helemaal alleen.

Ontwaakte uit bedwelming van dit proces,
waardoor de automatische piloot verdwijnt.
Zo blijf je vanuit het niets, erg goed bij de les,
zo stond ik ineens weer in bloei en overeind.

Martine Folsche en Patrick Rietveld

Dit bericht is 4000 keer gelezen