Dit bericht is 3652 keer gelezen

KRIMPEN A/D LEK – Sinds 24 augustus 1945 ligt hij er begraven en zijn naam prijkt op het oorlogsmonument Het Offer op de Algemene Begraafplaats in Krimpen aan de Lek. Sinds donderdag is daar precies 75 jaar na zijn dood een plaquette bijgekomen. Hendrik Hekking was zijn naam en hij werd op 12 maart 1945 op 19-jarige leeftijd gefusilleerd door de Duitse bezetter.

Een tiener nog die zich, gedreven door anti-Duitse gevoelens, aansloot bij het verzet en als koerier aan de slag ging. Op zoek naar voedsel belandde hij in februari 1945 in Renswoude, waar hij overnachtte bij een lokale verzetsgroep.

Na een actie wordt de verblijfsplaats van die groep verraden en ook Henk wordt gearresteerd. Uiteindelijk kwam hij terecht in een gevangenis aan de Weteringschans te Amsterdam en dat werd hem noodlottig. In een vuurgevecht aan de Stadhouderskade in Amsterdam kwam een hooggeplaatste SD-er om het leven en dat was voor de bezetter aanleiding een represaillemaatregel te nemen. Dertig willekeurig gekozen gevangenen uit de Weteringschans werden overgebracht naar het Weteringplantsoen en daar onder (verplicht) toeziend oog van het publiek doodgeschoten.

Hun lichamen werden in een massagraf in de Kennemerduinen begraven. Na de bevrijding werden ze daar gevonden en werd het lichaam van Henk door de familie overgebracht naar Krimpen aan de Lek om hem daar naar zijn laatste rustplaats te brengen.

Zinloos
“Een volstrekt zinloze daad en een enorm offer voor het slachtoffer en zijn nabestaanden”, constateert wethouder Janette Hofman van de gemeente Krimpenerwaard tijdens een ontmoeting in de aula van de begraafplaats. “Henk Hekking had niets te maken met de dood van die SD-er maar moest er zijn eigen leven voor geven.”

Zij sprak die woorden ter gelegenheid van de onthulling van een herdenkingsplaquette waarop een foto en het levensverhaal van Hendrik zijn afgebeeld. “Opdat wij nooit vergeten.”

De plaquette is er mede gekomen op initiatief van Gert Oosterom, verantwoordelijk voor de begraafplaatsen in de gemeente en consul van de Oorlogsgravenstichting. “De bedoeling is dat we de komende maanden op alle begraafplaatsen in onze gemeente waar slachtoffers van oorlogshandelingen begraven liggen, dergelijke plaquettes aanbrengen”, vertelt hij daarover. “Binnen onze gemeentegrenzen gaat het in totaal om 36 mensen op acht verschillende begraafplaatsen.” De Oorlogsgravenstichting wil de herinnering aan deze mensen levend houden.

Samen met de enige nog levende zus van Hendrik Hekking, de 93-jarige mevrouw Talmon-Hekking, onthulde de wethouder de plaquette, die een plaats heeft gekregen aan de gevel van de aula op de begraafplaats. Kinderen, klein- en achterkleinkinderen waren daarbij aanwezig.

Eén van die kleinkinderen, René Rook, verdiepte zich in de geschiedenis en schreef een boeiend boek over het veel te korte leven van zijn oudoom. “Mijn oma bewaarde een schat aan herinneringen aan haar broer in een schoenendoos en die inspireerden mij om zijn levensverhaal in boekvorm te gieten”, zegt hij daarover. Dat boek is in een kleine oplage in de familie verspreid en helaas (nog) niet te koop voor andere belangstellenden.

“Misschien komt dat er nog wel van” en dat is te hopen want de geschiedenis van Hendrik Hekking, hoe triest het ook is afgelopen, is beslist de moeite van het lezen waard. “Opdat we niet vergeten!”

Dit bericht is 3652 keer gelezen