Dit bericht is 2914 keer gelezen

LEKKERKERK – 43 jaar is meester Arie Geneugelijk werkzaam geweest als onderwijzer op de christelijke Eben-Haëzerschool in Lekkerkerk.

“Of eigenlijk 44 jaar”, begint de meester zijn verhaal. “Want voor ik werd aangesteld ben ik hier als kwekeling begonnen.” Hoofdmeester De Redelijkheid zag het wel zitten met deze jonge leerkracht en stelde hem aan in wat ze toen de middenbouw noemden. Arie kreeg kinderen van ongeveer zeven jaar onder zijn hoede. Kinderen die in de tweede klas zaten en al een beetje konden lezen en schrijven. Op die manier werden jonge onderwijzers een beetje in de luwte opgeleid in het vak, want jonge kinderen waren volgens de toen heersende opvattingen gemakkelijker in toom te houden dan ouderen.

Digibord
“Grote klassen waren het”, herinnert hij zich, met soms wel meer dan veertig leerlingen. “Hoe anders was het toen.” Het onderwijs was veel meer gericht op het aanleren van feiten en veel minder op het ontwikkelen van vaardigheden. “Tijdens de geschiedenis, aardrijkskunde en biologielessen stampten we er destijds de jaartallen, plaatsnamen en kennis over planten en dieren in.” Nu zijn deze vakken veel meer in elkaar geïntegreerd en begeleiden docenten de leerlingen in het zoeken naar antwoorden op hun vragen. Ze beschikken daarvoor over middelen die er vroeger niet waren. “Ik begon met schoolbord en krijt waarop ik de antwoorden in feite al gaf. Nu heb ik mijn digibord om de route van hun zoektocht aan te geven en hebben de leerlingen hun eigen laptop waarmee ze aan het werk gaan. Boeken om feiten in op te zoeken gebruiken we nauwelijks nog.”

Als een kind een werkstuk moet maken over een onderwerp als Willem van Oranje gaat hij of zij het internet op en maakt een presentatie om de opgedane kennis met anderen te delen. “Dat heeft voor- en nadelen” meent Arie Geneugelijk. “Hoofdrekenen en feitenkennis zijn minder geworden, maar vaardigheden om wetenswaardigheden snel op te zoeken zijn met sprongen vooruit gegaan.” Hij is er soms verbaasd over, maar vooral trots op hoe zijn huidige leerlingen zich in het Engels kunnen uitdrukken.

Leergierig
“De lesmethoden, de te bereiken doelstellingen en de resultaten mogen dan zijn veranderd, de kinderen zijn toch min of meer hetzelfde gebleven”, constateert meester Arie, die nu alweer vele jaren groepen zeven en acht onder zijn hoede heeft gehad. “Ze zijn nog altijd even nieuwsgierig, leergierig en allemaal een beetje anders.” Hij heeft altijd geprobeerd naar iedere individuele leerling te luisteren, hen proberen te begrijpen en hem of haar te begeleiden naar een toekomst die past. “Ik was even trots op een kind dat moeiteloos het vwo haalde als op een leerling die liet zien liever met zijn of haar handen te werken.”

“De rol van de ouders is daarbij enorm veranderd”, geeft hij toe. “Vroeger was ik de autoriteit die aangaf wat het beste was voor hun kind, nu gaan we samen in discussie om de toekomst uit te stippelen.” Ook de manier waarop een onderwijzer samenwerkt met andere partijen binnen en buiten de school is veranderd. “De situatie van een enkel kind kan worden besproken met collega’s, maar ook met specialisten.” Minpuntje in de huidige tijd: “de administratieve werkdruk is enorm toegenomen. Alles wat we doen moet in plannen worden voorgesteld en in rapportages worden verantwoord.”

Schoolkoor
Goede herinneringen bewaart Arie aan de jaren waarin hij leiding gaf aan het schoolkoor De Lekkerbekjes. “In de hoogtijdagen hadden we rond veertig koorleden en verzorgden we optredens in kerken en in de Breeje Hendrick. We hebben zelfs een langspeelplaat gemaakt.” Andere hoogtepunten waren de schoolkampen. “Met de groepen acht gingen we naar Kaatsheuvel of Ermelo en beleefden daar fantastische dagen en nachten.”

Aan dit alles komt nu een einde voor de 63-jarige onderwijzer. “Ik heb het altijd met veel plezier gedaan”, blikt hij terug. Hij heeft nooit de ambitie gehad door te groeien naar een andere functie binnen het onderwijs en vooral plezier gehad in het lesgeven aan ‘zijn’ kinderen. Vaak kinderen van wie de ouders ook al bij hem in de klas hebben gezeten. “Nu ga ik vooral genieten van mijn pensioen en mijn eigen kleinzoons.” Misschien gaat hij nog wel eens een lesbeurtje invallen, maar de dagelijkse rit van zijn woonplaats Ouderkerk naar Lekkerkerk hoort na aanvang van de schoolvakantie tot het verleden. “Ook wel jammer, want ik heb altijd genoten van die dagelijkse rit door de natuur.”

Op 18 juli neemt Arie Geneugelijk afscheid. Overdag van de leerlingen van de school en ’s avonds van alle ouders, oud-leerlingen en oud-collega’s. Een commissie van de Eben-Haëzerschool bereidt die avond voor en heeft voor meester Arie nog wel een verrassing in petto. Wij verklappen niets!

Dit bericht is 2914 keer gelezen