Dit bericht is 3823 keer gelezen
BERKENWOUDE – Zevenenzeventig jaar en twee dagen geleden vond in het hart van de Krimpenerwaard de laatste dropping plaats die de geallieerden tijdens de Tweede Wereldoorlog uitvoerden.
Via Radio Oranje hadden lokale verzetsmensen de code ‘Twee rozen zijn rood’ te horen gekregen en dat betekende dat er in de maanloze nacht van 11 op 12 april 1945 twee vliegtuigen laag zouden overvliegen die twee Nederlandse verzetsmannen en een aantal kisten met wapens zouden droppen. In het stikdonker spoedden ze zich naar een weiland tussen het Loetbos en Lekkerkerk waar zij met behulp van omhoog gerichte lampen de piloten moesten wijzen waar zij hun lading konden laten vallen.
Dat was in de Krimpenerwaard in de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog al tientallen keren eerder gebeurd en dat was altijd goed gegaan. Zonder dat de bezetter het in de gaten had werden de wapens opgevangen en meestal naar Rotterdam gebracht.
Tijdens die laatste missie liep het nog bijna mis want één van de vliegtuigen werd op de terugweg door Duits afweergeschut beschoten en moest bij Nieuwerkerk aan den IJssel een noodlanding maken. De zeskoppige bemanning overleefde de crash van de Short Stirling bommenwerper en kon in veiligheid worden gebracht.
Al in 2018 opperde het toenmalige gemeenteraadslid Pieter Heerens dat er ter nagedachtenis aan deze bijzondere periode een herdenkingsmonument zou moeten komen in de buurt van de plek waar de Engelse vliegtuigen hun lading afwierpen. Hij raakte er over in gesprek met de in Berkenwoude woonachtige Martin Belder en samen kwamen ze tot de conclusie dat de rotonde Zuidbroek in de provinciale weg N210 een ideale plek zou zijn. Daar passeren immers dagelijks heel veel automobilisten die, al is het maar even, worden herinnerd aan het feit dat zij in vrijheid kunnen leven dankzij degenen die destijds hun leven waagden om ons land te bevrijden van de Duitsers die toen als onze vijanden werden beschouwd.
De gemeente Krimpenerwaard steunde het initiatief en het idee kreeg vorm. De bedoeling was het monument ter gelegenheid van 75 jaar bevrijding in 2020 te onthullen, maar dat werd ten gevolge van corona twee jaar later.
Woensdag kwam het er dan toch van. Samen met Jaap Smit, commissaris van de Koning in Zuid-Holland en burgemeester Pieter Paans verwijderden de heren Heerens en Belder het zeildoek en kwam een fraai model van de destijds gebruikte vliegtuigen tevoorschijn met daaronder de code ‘Rozen zijn rood’.
Daarna onthulden basisschoolleerlingen twee plaquettes waarop passanten kunnen lezen waarom het monument er staat en legde een vertegenwoordiger van de Britse Royal Air Force een krans.
In de toespraken voorafgaande aan het officiële gedeelte gingen alle sprekers in op de situatie in Oekraïne en vergeleken de erbarmelijke omstandigheden daar met de ontberingen waarmee de burgerbevolking in de Krimpenerwaard destijds te maken kreeg. “Laten we vurig hopen dat die oorlog geen vijf jaar gaat duren en zeker niet zoveel slachtoffers zal tellen”, verwoordden ze ieder op hun eigen manier.
Dit bericht is 3823 keer gelezen
Vreemd dat de historische vereniging Lekkerkerk door de tijd hierover niet is geïnformeerd.
Vanaf het begin hebben wij informatie aangeleverd en onze secretaris heeft samen met de initiatiefnemer het project een aantal jaren geleden toegelicht bij De Waard Vandaag.
De wapendroppings vonden plaats op een weiland in Lekkerkerk. De pachter van het weiland was samen met zijn broer verantwoordelijk voor de droppings. Het afhandelen was een gezamenlijke actie van de verzetsmensen uit Lekkerkerk en Berkenwoude. In een sloot langs de Wetering oost in Lekkerkerk staat sinds 4 mei 1998 een monument wat hieraan herinnert. Het was een initiatief van de heren Wen J.C. Boon en W.J. Berrevoets. De laatste werkte tijdens de oorlogsjaren bij de politie in Lekkerkerk en was als lid van het verzet ook actief bij de wapendroppings betrokken. Het monument is gemaakt door de toenmalige gemeentebode de heer A. Ros.
Ik heb wel degelijk contact gezocht en kreeg slechts een zure reactie op mijn lesbrief omdat ‘er al een monument was’. Ik heb daarop de lesbrief aangepast en opnieuw contact gezocht, echter zonder enig resultaat. Het lijkt wel een wedstrijd achteraf: wie komt de eer toe: Berkenwoude of Lekkerkerk? Dat hebben de verzetsstrijders van toen -die in gezamenlijkheid streden voor het goede doel- niet voor ogen gehad. Laten we samen dankbaar zijn voor de herwonnen en verkregen vrijheid. En die vrijheid staat nu op een centraal punt te appeleren aan iedere passant. In dankbare herinnering.