Dit bericht is 1035 keer gelezen

Met de jaren ben ik milder en genuanceerder geworden, hoewel ik soms nog best een stekelige mening kan vertolken. Het is niet mijn bedoeling om discussie te voeren, eerder om onderwerpen van meerdere kanten te belichten en niet alle vragen die daarbij worden opgeroepen te beantwoorden. Een vraag is vaak een weg om naar een antwoord te komen.

“Hoe groot is de rol van de journalistiek bij de beslissing om op een bepaalde partij te stemmen bij verkiezingen in Nederland?”

In Nederland, waar het publiek kritisch en geïnformeerd is, rust op journalisten de verantwoordelijkheid om de nuances van politieke kwesties te ontrafelen en te presenteren. Laten we niet vergeten dat journalistiek de ruggengraat vormt van een gezonde democratie. Het is de sleutel tot geïnformeerde besluitvorming en de bewaker van transparantie. Laten we de rol van journalistiek erkennen en waarderen als de stuwende kracht achter de Nederlandse democratie. Persvrijheid is een groot goed en een essentieel onderdeel van de democratie.

Hoe komt het dan toch dat ik me zo dikwijls stoor aan de manier waarop journalisten hun werk doen? Waarom herhalen ze eenzelfde vraag veelvuldig, totdat een politicus een door de vraagsteller gewenst antwoord geeft. Voorbeeld van de laatste weken; Pieter Omtzigt geeft geen bevredigend antwoord of hij, bij voldoende zetels, de post van minister-president op zich zal nemen. Hij geeft aan daarop antwoord te geven, wanneer dat aan de orde komt. Dit antwoord is volgens journalisten niet voldoende en hem wordt besluiteloosheid verweten. Men blijft maar hameren en drammen, omdat men graag wil zeggen dat deze persoon leiderschap zou kunnen ontberen. Uiteindelijk zwicht Omtzigt en hij geeft een antwoord onder voorwaarden, omdat er pas bij een kabinetsformatie besprekingen plaatsvinden over de plannen van het nieuw te vormen kabinet.

Ander voorbeeld; Aan diverse praattafels roepen meerdere journalisten, dat Rutte verantwoordelijk is voor de grote chaos waarin ons land verkeert. Feitelijk is het een juiste conclusie, maar er waren ook gigantische en moeilijk op te lossen problemen. Denk ook aan Covid pandemie, waarbij over de hele samenleving gelieerde problemen ontstonden, denk daarbij aan ondernemers, die hun voorlopige belastingaanslagen niet konden betalen evenals de salarissen van hun personeel. Hierop werd snel en adequaat geacteerd. En natuurlijk zijn er fouten gemaakt en vertoonde het beleid omissies. De kabinetsvoorstellen zijn gemaakt door vertegenwoordigers uit meerdere partijen. Er lagen nogal meer grote vragen op het bordje van de regering en is er iemand die zich afvraagt wie het beter gedaan zou hebben??

Ik zou aan journalisten willen vragen om hun functie anders te gebruiken, minder drammerig en meer opbouwend, opdat het vertrouwen in de beleidsmakers weer herstelt.” Vragen moet kunnen, maar moet ook alles wat kan?”. Ik wens ieder van ons een daadkrachtige regering met beleidsmakers die kennis en visie hebben voor de tijd van nu en de toekomst.

Dit bericht is 1035 keer gelezen