Dit bericht is 1679 keer gelezen

KRIMPENERWAARD – Teus Stouthart, de polderdichter van de Krimpenerwaard, zou eigenlijk zijn gedichten voordragen bij de officiële plechtigheid in het kader van Dodenherdenking in de Krimpenerwaard en op Bevrijdingsdag in Krimpen aan den IJssel. Maar het liep allemaal anders.

“Nu heb ik een online versie gemaakt, die ook op Facebook en bij RTV Krimpenerwaard te lezen is. Zo passen we een mouw aan de huidige situatie”, aldus de polderdichter zaterdagochtend op de radio.

“In Krimpen aan den IJssel heeft burgemeester Vroom een toespraak opgenomen en daar heb ik het gedicht Vrijheid voorgedragen”, zo vertelt de polderdichter.

Vrijheid

Zullen we… de vrede bewaren
buigen zacht de waarheid naar wat licht
bedenken een schaduwloze dag
reken op een glimlach…

De schaamte van de schepping
leeft in een hervormde tijd
we kleuren naar een toekomst
de vloed zal in vreugde verdwijnen

Ik loop voor in ongeremdheid
struikel niet over een angst
geen weerzin of waanzin
we banieren de vrijheid

dragen een stem
in dromen voorbij…
omarmen ons laagland
krassen letters in ons hoofd

en verdwalen niet meer
wij niet, vrijheid is vrede
altijd, fluistert tijdloos
onder

een Hemel…

Stouthart is blij dat hij samen met de mensen van de Vereniging Krimpener Kunstwaard iets kan doen voor de bevolking. “Dat we toch een moment van herinnering en misschien ook een moment van bevrijding kunnen ervaren, zoals we die al 75 jaar beleven op dit moment.”

Vervolgens: “We leven in een zeer tegenstrijdige tijd. De vrijheid die we zouden moeten vieren, wordt ons op dit moment ook ontnomen door de huidige situatie. Er gebeurt ons iets wat wij nooit hadden verwacht. Er heerst veel verdriet onder mensen, er is een zeer onzekere tijd. Ook ik loop wat onwennig rond in de zin van; wat gebeurt mij hier? Ik heb ook een gedicht gemaakt dat daarover gaat, de vrijheid die ons ontnomen wordt”, aldus de polderdichter.

Jij

Vertel me zwijgend over je stilte
schilder je verloren droom opnieuw
Betreedt iets ongerepts
en vouw een traan over de randen van je ziel

We verbazen ons
ritselen door groen gras
in onvermogen

Wij.. we fluisteren
er vloeit wat troost uit mijn pen
ooit is de toekomst daar
stapelen we licht op licht
zoeken onszelf en keren terug
Zegevierend

Dit bericht is 1679 keer gelezen