Dit bericht is 1263 keer gelezen

Over de hele wereld hangen mensen religies en theorieën aan die niet alleen een woud aan voorschriften en regels aan hen opleggen, maar ook pogen de zin en het doel van het aardse leven te verklaren. Ik heb daar ook zo mijn gedachten over, maar heb die altijd voor mezelf gehouden. Zendingsdrang is mij vreemd. Ieder mens moet voor zichzelf de weg naar de waarheid ontdekken, is mijn uitgangspunt. Toch wil ik u dit keer deelgenoot maken van een ervaring die mij weer eens bevestigde in een deel van de filosofie die ik voor mezelf heb ontwikkeld, zonder deze overigens uitgebreid aan u op te dringen. Laat ik er mee volstaan dat ik denk dat je hier op aarde rondloopt om o.a. lessen te leren. Het zijn vaak onbenulligheden die plots als een ontbrekend stukje in de puzzel vallen, maar je moet ze wel herkennen.

Zo stond ik onlangs op een verlaten landweggetje. De natuur zweeg. De stilte werd alleen onderbroken door de roep van een scholekster en het gespartel van paaiende karpers. Hun enorme ruggen kwamen regelmatig aan de oppervlakte tijdens het liefdesspel. “Mooi hé” klonk het naast me. Ik had de man niet aan horen komen, hij was te voet, net als ik. Intelligente ogen vanonder een bos grijs haar keken me vanuit een gebruind gezicht aan. Ik kende hem vaag. Kwam hem op wandelingen wel eens tegen en dan groetten we elkaar. ”Kun je je voorstellen dat ze hier net zo’n rotzooi willen maken als langs de N210 tussen Bergambacht en Lekkerkerk? “ begon hij. Ik voelde dat dit interessant ging worden. “Oh?” “Ja ze willen het hier ook gaan afplaggen. Om de natuur te helpen” Dat laatste voegde hij er cynisch aan toe. Met  “ze” bedoelde hij Het Zuid-Hollands Landschap, begreep ik al snel. ”Allemaal van die natuurhobbyisten die achter een bureau van alles bedenken. Maar praten met de bewoners, met mensen die het land kennen, ho maar.

Een tijdje geleden sprak ik zo’n goochemerd. Hij moest in een broedgebied eieren rapen om de ganzen te bestrijden. Maar hij moest in elke nest één ei laten liggen. Dan ben je toch krankjorem? Die beesten leggen er zo weer een aantal eieren bij!  Wat zou jij in zo’n geval doen?” Ik dacht even na. “Alle eieren schudden?”  Zijn vinger priemde mijn kant op. “Precies! En nu gaan ze hier de vruchtbare bovenlaag van een deel van het land afgraven. Huppekee, bodemdaling? niks mee te maken, de bloemetjes zijn belangrijker. Nou, moet je langs De N210 gaan kijken. Het stikt van de kale jonkers en er hangt een groot rood waas over het land door het hardijzerzaad. Troep die geen beest vreet. Je zal als boer je land maar naast zo’n perceel hebben. Binnen no-time waait die rommel naar jou over. Kun je er misschien nog wat schapen op laten lopen. Geen koe die daar een hap van neemt ”. Ik kreeg een gratis college over stikstof en CO2, over oxydatie. Als een hoogleraar doceerde hij zijn kennis. Verbluft hoorde ik hem aan. “Het moet anders” zei hij, “en dat kan ook, het duurt alleen wat langer.”  “Je bedoelt uitmijnen?” probeerde ik. Nu was het zijn beurt om verbaasd te zijn. Ik las het in zijn ogen. Hij had vast niet verwacht dat ik dat woord kende. “Jij ziet het helemaal goed. Maar ja, het is vechten tegen de bierkaai. Nou ik ga maar weer eens op huis aan, besjoer.”

Ik begreep nu waarom ik nogal wat negatieve reacties had gekregen op mijn vreugde uiting op facebook toen ik over de plannen las. Wie wilde nou geen mooie natuur? Dat wil ik nog steeds, maar dan moeten ze eerst eens met mensen gaan praten die weten waar ze het over hebben. Die les waar ik het over had? Deze: Oordeel niet te snel, mensen hebben vaak veel meer in hun mars dan je denkt.

P.S. Uitmijnen: Google het maar.

Dit bericht is 1263 keer gelezen