Dit bericht is 3627 keer gelezen

Dacht het wel. Hier in de Krimpenerwaard wonen enkel nette mensen. De beschaving spat er gewoon van af. Althans moralistisch ervaart vrijwel iedereen dat binnen de oevers van Vlist/Lek/IJssel. Wat totaal ontbreekt zijn achterstandswijken. Iedereen houdt huis en tuin netjes bij.

Alles representatief aangeharkt. Een enkele uitzondering nagelaten. Zoals sommige agrariërs die het erfgoed veronachtzamen. Toen we zo’n halve eeuw geleden vanuit Gouda naar Stolwijk ‘emigreerden’ verbaasde ik me over de grote huizen in nieuwbouwwijken. Die ook allemaal voortuinen hadden. Forse plantsoenen ertussen maakten het idyllisch. Al werd de rust gaandeweg minder, de ruimte bleef. Deze eerste verhuizing was ook meteen onze laatste. Omdat we door zakelijke dienstverlening veel voor makelaardijen werkten, zat ik altijd eerste rij qua voorkennis en keuze. Kreeg de verleidelijkste aanbiedingen in de schoot geworpen. Bleef echter altijd het plekje op de grens van dorpscentrum en buitengebied trouw.

Persoonlijk altijd jammer gevonden dat gemeentelijke welstandscommissies traditioneel in esthetisch opzicht weinig belangstelling toonden. Vergunningen verleenden wat het eens zo betoverend mooie plattelandsleven verarmde. De ziel eruit haalde. Soms kom je op de mooiste landweggetjes de lelijkste gebouwen tegen. Hetwelk een sfeertje oproept alsof je op een industrieterrein beland bent. Waarom moeten hallen zo monsterlijk groot? Ook allemaal in dezelfde smakeloze, zwarte of grijze bouwmaterialen. Waarom niet eens twee kleinere varianten in een fris (imitatie)ijsselsteentje met een rood pannendak. Of beter natuurlijk: riet. In ieder geval dat qua horizonvervuiling nauwelijks stoort?

Dat, samen met groenbeplanting rondom, is men verplicht naar buren en (regio)bewoners toe. Verfoei in het algemeen belang alles wat de landschappelijke harmonie verstoort. Soms zie je aan de andere kant van zo’n pittoresk smal landweggetje een kapitale woonboerderij staan. Dan denk ik ‘Je zult maar zo’n stalgedrocht voor je neus krijgen. Zou direct verhuizen’.

Discussieer over dit onderwerp graag met mijn schoonzoon. Aannemer van professie. Een man met gouden handjes. Wiens vader al gespecialiseerd was in renovaties van stokoude kerken en  boerderijen. Als kind hielp hij al mee. Kocht, amper adolescent af een exclusieve, begin 17-eeuwse woonboerderij. Een bouwval. Waar zelf collega-aannemers en projectontwikkelaars voor terugschrokken. Geen kruimel brood in zagen. Het stond lang te verpauperen. Kreeg van de gemeente toestemming dit plat te gooien. Er een nieuwe bungalow op terug te bouwen.

De jeugdige bouwer ging echter voor de geschiedenis en schoonheid van dit majestueuze pand. Waarin tig generaties hebben geleefd en gewerkt. Voor puur behoud van het totale geschiedschrijvingsplaatje. Het staat namelijk precies vier eeuwen onderaan een kronkelige, historisch bewogen dijk. Waar de legers van Napoleon over hebben gemarcheerd. Erasmus heeft gewoond. Op de Goejanverwellesluis Wilhelmina van Pruisen gevangen zat.

Voor die rijke historie ga je niet ambachtsarm voor de poen zo’n prestigieuze hofstede opofferen met een sfeerloze variant. Hij koos ervoor om deze kolossale T-hofstede steen voor steen te gaan ontmantelen en vervolgens opbouwen.  De kasteeldikke muren werden deels gesloopt en weer opgemetseld. Alles 100% authentiek.

Vanzelfsprekend bouwtechnisch met pen- en gatverbindingen. Liep daarvoor tijdrovend stad en land af om geen enkele concessie aan het oorspronkelijke te doen. Tijdrovend speurwerk voorwaar.

De hooiberg en bijgebouwen zijn tevens zo aangepakt. Hij heeft er werkelijk een pareltje van gemaakt. Tijdloze lust voor ieders oog. Ook zijn er op het ruim twee hectaren groot ‘landgoed’ naast het al vele groen nog vele volwassen grote bomen bijgeplaatst, waaronder fruitbomen.

Je moet er wél een vrouw voor hebben die bereid is om tientallen jaren in de verbouwingsrommel te bivakkeren, want zijn specialistische werkzaamheden voor opdrachtgevers gingen natuurlijk altijd voor. Maar nu het na decennia klaar is blijven recreatiewandelaars en -fietsers vaak verwonderd met bewonderende blikken stilstaan.

Dit bericht is 3627 keer gelezen